W porównaniu ze śmiertelnie poważnymi tekstami Forum publicystyczne oraz Co sądzimy o...?, będącymi obszerną prezentacją naszych poglądów na szereg istotnych spraw dotyczących codziennego życia wszystkich Polaków ta strona ma charakter żartobliwy i, co tu ukrywać, nieco złośliwy. Jest to zbiorek materiałów o charakterze lekkiej satyry wymierzonej w lewicę. Mamy nadzieję, że nikt nie poczuje się nimi bezpośrednio lub pośrednio dotknięty. Jeżeli mimo wszystko tak się stanie to przepraszamy, nie było to naszą intencją. Prosimy przesyłać do nas nowe pomysły oraz komentarze (również te zgryźliwe).

Oryginalny napis na płocie przy warszawskiej ul. Dubois. Pojawił się po kilku latach rządzenia gminą Centrum przez lewicową koalicję SLD z UW. W roku 1998 większość mandatów przejęła "prawica" z AWS i pojawił się problem, bo niby wybory wygrane, ale bez poparcia SLD wiele ruszyć się nie da. Groziło to wszystko komisarzem i nowymi wyborami, ale samorządowcy wypracowali historyczne porozumienie ponad podziałami. Koalicja AWS z SLD wybrała na prezydenta Warszawy polityka UW. Wyglądało to wszystko absurdalnie, ale stołki zostały uratowane. Śmiecie, parkingi i dziury w ulicach mogą poczekać.

• ... w 13 z 15 krajów Unii Europejskiej rządzą socjaliści. Jedynym krajem w którym socjaldemokracja znajduje się w głębokiej opozycji jest Irlandia. Zastanawiające, że prawie cała Europa Zachodnia boryka się z trudnościami ekonomicznymi, z wyjątkiem jednego kraju notującego co roku rekordowy wzrost gospodarczy. Zgadnijcie, jakie to państwo?
  Co bystrzejsi komentatorzy mówią o "irlandzkim cudzie gospodarczym". Cóż, cuda się zdarzają, wystarczy nie przeszkadzać...
• ... prof. Marek Pol, lider Unii Pracy, wybitny umysł lewicowy stwierdził niedawno, że "kraje zachodnie nie stosują emerytalnych systemów kapitałowych [czyli takich, w których każdy pracuje na siebie, jak to częściowo ma być w Polsce], ze względu na zbyt duże rozwarstwienie wysokości emerytur". Pewnie, lepiej żeby nikt się nie wychylił poza minimum socjalne. Szkoda tylko, że nie rozumieją tego politycy z Zachodu od lat próbujący pozbyć się systemu repartycyjnego, który w każdej chwili może się z wielkim hukiem zawalić.
• ... podatki w Najjaśniejszej wynoszą z górą 80 procent. Policzmy: ZUS pobiera 48.18% wysokości dochodów [nie ma żadnego znaczenia przeprowadzone ostatnio tzw. ubruttowienie, czyli kolejne oszustwo lewicy wprowadzające kompromitujący chaos, bo w ustawie wyraźnie stoi, że podatki płaci się od płacy zasadniczej, która wzrosła nominalnie o 23%!], do tego dochodzą pozaZUSowskie koszty pracy w wysokości około 10 procent pensji, podatek dochodowy to kolejne 15-20 procent, a poza tym praktycznie wszystkie dobra konsumpcyjne obłożone są 22% VATem. Istnieje jeszcze cała chmara poślednich, mniej lub bardziej zakamuflowanych podatków. A na nowe tysiąclecie Ministerstwo Finansów szykuje nam specjalną, jubileuszową niespodziankę: podatek katastralny. Alleluja!
• ... demokracja (ustrój bądź co bądź obecnie powszechnie stosowany) ma to do siebie, że rządzący (przynajmniej teoretycznie) spełniają wolę większości. Wobec tego, dlaczego nie wprowadzi się kary śmierci, skoro żąda jej ponad 75% Polaków?
• ... ponad 90% Polaków to ludzie szczęśliwi lub zadowoleni. Podobne badania w innych krajach nie wykazały wyraźnej korelacji pomiędzy stopniem zamożności danego społeczeństwa, a poziomem jego szczęścia. Więc chyba nie ma się czym przejmować, bo szczęścia nie można opodatkować.
• Skoro już o badaniach opinii publicznej mowa, to ostatnio wiele szacownych autorytetów podpiera się coraz to nowymi, zastanawiającymi i niezwykle frapującymi ankietami. Sęk w tym, że jedna z nich wykazała, że zaledwie 12% Polaków rozumie tekst pisany średniej trudności dobrze lub bardzo dobrze. Pozostałe 88% nie potrafi wychwycić nawet sensu, co jest równoznaczne z funkcjonalnym analfabetyzmem. Jak w takim razie mogą prawidłowo odpowiadać na trudne pytania zawarte w ankietach?
• ... po demonopolizacji rynku usług telekomunikacyjnych w Niemczech ceny niektórych połączeń spadły o 70%. W Polsce przedstawiciele kochanej TP S.A. ubolewają, że dopłacają do obsługi połączeń internetowych i robią to tylko z troski o klienta, a ich cena i tak jest za niska. Mamy dziwne przeczucie, że kiedy i w Polsce złamany zostanie monopol TP S.A. ceny z niewytłumaczalnych powodów raptownie spadną, a obsługa Internetu nagle zacznie się opłacać.
• ... w Polsce koszt subwencji produkcyjnych stanowi 23% ceny ziemniaka, zaś w Nowej Zelandii 4%. Stosunek ekspotu do importu polskich płodów rolnych ma się jak 1,5:1, zaś nowozelandzkich jak 6:1. Jak widać kosztowne dotacje są motorem rozwoju eksportu...
• ... przyjechał niedawno do Polski chilijski minister pracy, rzecz jasna "lewak". Posłuchał i popatrzył co się tu dzieje i nie mógł wyjść ze zdumienia, co nasza prawica wyprawia z tą biedną gospodarką. Zdumiewało go utrzymywanie nierentownych przedsiębiorstw, dyktat związków zawodowych, horrendalne podatki. Nie wie prawica (polska), co czyli lewica (chilijska).
• ... parę lat temu w centrum Warszawy zastrzelonego przechodnia, studenta Politechniki Wojtka Króla. Ogromna tragedia i ogromny oddźwięk tego wydarzenia w mediach. Na pogrzebie chłopca były dziesiątki tysięcy ludzi. W marcu 1999 na ulicy Jana Pawła II, również w środku Warszawy podczas strzelaniny gangsterskiej zginął przypadkowy człowiek, tak samo niewinny i niczego nieświadomy. Informacje o tym zdarzeniu zostały wydrukowane małą czcionką na ostatnich stronach dodatków lokalnych, ledwie zająknęły się radio i telewizja. Nawet nie możemy wspomnieć nazwiska zmarłego, bo nikogo ono nie zainteresowało. Ot, obiektywizm mediów...
• ... nasz ulubiony dziennik "Gazeta Wyborcza" bardzo obszernie i szczegółowo zajął się jesienią 1998 roku sprawą ekstradycji stalinowskiej sędziny Heleny Wolińskiej. Parę miesięcy później zgłoszono kolejny wniosek o ekstradycję do Polski innego prokuratora. Zauważyli to wszyscy z wyjątkiem redakcji "GW". Najwidoczniej zbiegiem okoliczności jest, że przeoczenie to dotyczyło Stefana Michnika, brata redaktora naczelnego gazety.

Wiele nieprawdziwych rzeczy opowiada się na tym świecie, ale chyba rekord świata ekonomicznej głupoty pobiła grupka lewicowych profesorów (!) ekonomii (!!!), publikując na łamach prasy swój protest przeciwko prowadzonej obecnie polityce gospodarczej. Cały tekst publikujemy poniżej, więc każdy może sam ocenić. Dla nas jest do kolejny dowód, że cztery magiczne literki przed nazwiskiem jeszcze o niczym nie świadczą.

PROTEST GRUPY EKONOMISTÓW SPOŁECZNYCH:

Z wielkim niepokojem śledzimy podjętą przez ministra finansów kolejną ofensywę w postaci tzw. "Strategii finansów publicznych i rozwoju gospodarczego Polski 2000-2010", zmierzającą faktycznie do pogłębienia negatywnych zjawisk występujących w ostatnich latach. Istotę tego przedsięwzięcia można określić jako zamiar wsparcia zbankrutowanej liberalnej strategii gospodarczej środkami finansowymi biednej części ludności.

Dotychczasowym efektem stosowania tej strategii jest nie tylko drastyczne zubożenie przeważającej części Polaków i wpędzenie wielu z nich w całkowitą biedę, lecz także zahamowanie tempa rozwoju gospodarczego, wzrost bezrobocia i nawarstwienie się różnego typu trudności.

"Nowa strategia" jest niczym innym, jak tylko próbą powrotu do odrzuconego przed rokiem przez niemal całe społeczeństwo projektu zrównania podatkowego bogatych i biednych (w postaci tzw. podatku liniowego). Tym razem minister finansów chce tylko "zbliżyć" podatek płacony przez obie te grupy ludności, ale za cenę drastycznego zmniejszenia wydatków budżetowych na cele społeczne, a więc zdrowie i edukację, kulturę, renty, emerytury itp. Przewiduje on spadek udziału sfery usług społecznych z ok. 30% PKB obecnie do poniżej 10% PKB w roku 2010 r.

Oznaczałoby to, że w nadchodzącym dziesięcioleciu nie tylko nie byłoby postępu w zaspakajaniu potrzeb społecznych, lecz nastąpiłby drastyczny regres w tej dziedzinie. Efektem rozwoju gospodarczego byłby natomiast znaczący wzrost dochodów ludzi najbogatszych, które już w tej chwili w Polsce wielokrotnie przewyższają średnią krajową w stopniu większym, niż w rozwiniętych krajach Europy Zachodniej.

Uważamy, iż jest to całkowicie błędna strategia - zarówno ze względów społecznych, jak i gospodarczych. Jej realizacja pomnożyłaby jedynie wydatki tzw. przedsiębiorców na luksusową konsumpcję, w niczym nie wpływając na rozwój gospodarczy, a zwłaszcza na tak pożądany wzrost zatrudnienia.

Występujemy przeciwko zniesieniu ulg inwestycyjnych, a także ulg edukacyjnych i zdrowotnych, które sprzyjają osiąganiu ważnych celów społeczno-ekonomicznych. Domagamy się wprowadzenia prorodzinnych ulg podatkowych oraz utrzymania wspólnego opodatkowania małżonków. Proponujemy powrót - wzorem innych narodów - do gospodarki rynkowej ukierunkowanej na zaspakajanie potrzeb społeczeństwa.

Politycznie poprawna wersja bajki o Czerwonym Kapturku. Zaczerpnięta z anglojęzycznej witryny internetowej "Revolution". Tłumaczenie Radosław Olkowski.

Była sobie kiedyś młoda osoba, zwana Czerwonym Kapturkiem, która mieszkała na skraju wielkiego lasu, pełnego zagrożonych gatunków sów i rzadkich roślin, które zapewne mogłyby dostarczyć lekarstw na raka, gdyby ktoś je zbadał.

Czerwony Kapturek mieszkała z wychowującą ją osobą, do której czasem zwracała się "matko", chociaż nie miała zamiaru w ten sposób sugerować, że zmieniłaby do niej stosunek, gdyby okazało się, że to bliskie biologiczne pokrewieństwo faktycznie nie istnieje.

Podobnie nie miała zamiaru negować jednakowej wartości wszystkich nietradycyjnie pojętych domowników, chociaż martwiło ją, jeśli takie powstawało wrażenie.

Pewnego dnia matka poprosiła ją o zaniesienie koszyka z naturalnie wyhodowanymi warzywami i wodą mineralną do domu jej babci.

"Ależ matko, czy nie będzie to odbieraniem chleba tym ludziom, którzy przez lata walczyli o prawo do przewożenia wszystkich paczek pomiędzy ludźmi w lasach?"

Matka Czerwonego Kapturka zapewniła ją, że rozmawiała z przewodniczącym związku zawodowego i uzyskała specjalny formularz zezwalający na pomoc humanitarną.

"Ależ matko, czy nie tyranizujesz nie, każąc mi to zrobić?"

Matka Czerwonego Kapturka zauważyła, że to niemożliwe, aby kobieta tyranizowała kogokolwiek, ponieważ wszystkie kobiety są jednakowo uciskane i będzie tak aż do chwili, kiedy wszystkie kobiety nie będą wolne.

"Ależ matko, czy nie powinnaś wobec tego kazać mojemu bratu zanieść koszyk, ponieważ on jest ciemiężycielem i powinien dowiedzieć się, jak to jest być uciskanym?"

Ale matka Czerwonego Kapturka wyjaśniła, że jej brat jest na zebraniu w sprawie praw zwierząt, a poza tym to nie było stereotypowe kobiece zajęcie, ale uzasadniony czyn, który pomoże zacieśnić wzajemne stosunki.

"Ale czy nie będę w ten sposób dyskryminować babci sugerując, że jest chora, zatem niezdolna aby zatroszczyć się o siebie samodzielnie?"

Ale matka Czerwonego Kapturka wyjaśniła, że jej babcia w rzeczywistości nie była chora, niepełnosprawna czy umysłowo ułomna w żaden sposób, aczkolwiek nie chciała przez to powiedzieć, by którykolwiek z tych stanów był gorszy od tego, co niektórzy ludzie zwą "zdrowiem".

Wobec tego Czerwony Kapturek uznała, że może zaaprobować pomysł dostarczenia babci koszyka, więc wzięła go i wyszła.

Wielu ludzi uważa las za złowróżbne i niebezpieczne miejsce, ale Czerwony Kapturek wiedziała, że to irracjonalny strach, oparty na wzorcu kulturowym wpojonym przez patriarchalne społeczeństwo postrzegające świat przyrody jako przedmiot eksploatacji, zatem uważające naturalne drapieżniki za nieznośną konkurencję.

Inni ludzie unikają lasów ze strachu przed złodziejami i zboczeńcami, ale Czerwony Kapturek wierzyła, że w prawdziwie bezklasowym społeczeństwie wszyscy ci spychani na margines ludzie będą mogli wyjść z lasów i zostać zaakceptowani jako przykład pełnoprawnego stylu życia.

W drodze do domu babci Czerwony Kapturek minęła Gajowego i zeszła ze ścieżki, aby pooglądać kwiaty.

Przestraszyła się, gdy nagle stanął przed nią Wilk pytając, co ma w koszyku.
Nauczyciel Czerwonego Kapturka ostrzegał ją, aby nigdy nie rozmawiała z obcymi, ale była ona pewna zachowania kontroli nad własną, rozkwitająca kobiecością i wybrała dialog z Wilkiem.

Odpowiedziała:

"W geście solidarności niosę mojej babci zdrowe przysmaki.

Na to Wilk powiedział:

"Moja droga, to niebezpieczne dla małej dziewczynki spacerować po tych lasach samotnie."

Czerwony Kapturek odpowiedziała:

"Twoja seksistowska uwaga była skrajnie obraźliwa, ale zignoruje ją ze względu na Twój tradycyjny status wyrzutka społecznego, który wywołał u Ciebie alternatywny i całkiem niesłuszny światopogląd. A teraz, jeśli mi wybaczysz, wolałabym iść swoją drogą.

Czerwony Kapturek wróciła na główną ścieżkę i podążyła w kierunku domu swej babci,
Ale ponieważ pozycja poza społeczeństwem uwolniła Wilka od niewolniczego przywiązania do linearnego, zachodniego sposobu myślenia, znał on szybszą trasę do domu babci.

Włamał się on do domy i zjadł babcię, czym dał wyraz swej naturze drapieżnika.
Potem, wolny od sztywnych, tradycyjnych schematów, ubrał się w koszulę nocną babci, nakrył się kołdrą i czekał na dalszy rozwój wypadków.

Czerwony Kapturek weszła do chaty i powiedziała:

"Babciu, przyniosłam Ci nieco wegetariańskich przysmaków, w uznaniu Twej roli mądrej matrony."

Wilk powiedział słabym głosem:

"Podejdź bliżej, dziecko, abym mogła Cię zobaczyć."

Czerwony Kapturek powiedziała:

"O Boże! Babciu, jakie Ty masz wielkie oczy!"

"Zapomniałaś, że jestem optycznie wyzywająca."

"Ach babciu, jaki Ty masz wielki nos!"

"Oczywiście, mogłam go sobie poprawić, aby wspomóc swoją karierę, ale nie poddawałam się takim społecznym naciskom, moje dziecko."

"Ach babciu, jakie Ty masz wielkie, ostre zęby!"

Wilk nie mógł dłużej znieść tych ubliżających jego gatunkowi obelg i - słusznie reagując na szarganie swych praw - wyskoczył z łóżka, złapał Czerwonego Kapturka i otworzył swą paszczę tak szeroko, że mogła ona zobaczyć swoją biedną, przestraszoną babcię w swym brzuchu.

"Czy Ty o czymś nie zapomniałeś?" zawołała odważnie Czerwony Kapturek, "musisz uzyskać moją zgodę przed wkroczeniem na wyższy poziom intymności!"

To oświadczenie tak przestraszyło Wilka, że rozluźnił swój ucisk. W tym momencie do chaty wpadł Gajowy, ściskając topór.

"Ręce do góry!" krzyknął Gajowy.

"Co Ty wyprawiasz?" krzyknęła Czerwony Kapturek. "Jeżeli teraz pozwolę Ci pomóc sobie, dam wyraz braku zaufania we własne zdolności, co doprowadzi do słabej samooceny i gorszych wyników na egzaminie do szkoły."

"Masz ostatnią szansę, siostrzyczko! Zabieraj łapy od tego zagrożonego gatunku! To sprawa Urzędu Ochrony Państwa!" krzyknął Gajowy i, gdy Czerwony Kapturek wykonała gwałtowny ruch, odrąbał jej głowę.

"Dzięki Bogu zdążyłeś na czas." powiedział Wilk. "Ta gówniara i jej babcia zwabiły mnie tu. Myślałem, że już po mnie."

"Myślę, że to ja jestem tu prawdziwą ofiarą" powiedział Gajowy. "Zawsze szalałem z gniewu, gdy widziałem ją zrywającą te chronione kwiaty. Chyba się rozchoruję. Masz może aspirynę?"

"Pewnie." powiedział Wilk i poczęstował Gajowego.

"Dzięki."

Wilk i Gajowy popatrzyli na siebie z wdzięcznością i szacunkiem. Poczuli, że jest im ze sobą tak dobrze, że założyli alternatywną, międzygatunkową rodzinę. I żyli długo i szczęśliwie.